Πρόγραμμα
Υποτίθεται ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα ξεκλείδωνε τη δημιουργικότητά μας. Και ως έναν βαθμό, το έκανε. Ως δημοσιογράφος, η ζωή μου είναι σίγουρα πιο εύκολη τώρα που δεν χρειάζεται πια να δημιουργώ υπότιτλους χειροκίνητα. Όταν, όμως, εξετάζω το επάγγελμά μας μέσα από το πρίσμα της κυβερνοψυχολογίας, συνειδητοποιώ ότι πληρώσαμε ένα τίμημα, για το οποίο κανείς δεν φαίνεται να μιλάει.
Αγκαλιάσαμε όλοι την ΤΝ, αναθέτοντάς της βαρετές και μονότονες εργασίες ρουτίνας, ελπίζοντας ότι έτσι θα ενισχύσουμε την παραγωγικότητα και θα αποφύγουμε την επαγγελματική εξουθένωση. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε πιο κουρασμένοι από ποτέ. Κι εδώ γεννιέται ένα τρομακτικό ερώτημα: Μήπως, πάνω στη βιασύνη μας να ξεφορτωθούμε τη ρουτίνα, παραδώσαμε άθελά μας και την ψυχή της δουλειάς μας; Το ζουμί, τη σπίθα, τις στιγμές ξαφνικής έμπνευσης που σε βοηθούν να συνδέσεις τα κομμάτια του παζλ;
Η πιο σημαντική ιστορία που πρέπει να αφηγηθούμε σήμερα είναι ο τρόπος με τον οποίο αλλάζει η ταυτότητά μας μέσα από αυτή την τεχνολογία. Θεωρώ ότι το μέλλον δεν βρίσκεται στον επόμενο αλγόριθμο. Ίσως η απάντηση να είναι πιο απλή. Αν, κάπου εκεί έξω, απλώνετε ακόμα τη μπουγάδα σας σε απλώστρες, τότε ίσως προλαβαίνουμε.
